Vakontwikkeling heeft vanaf mijn start als leraar Nederlands in de jaren negentig mijn bijzondere belangstelling gehad. Betekenisvolle lessen ontwerpen vond ik een van de boeiendste kanten van mijn werk. Ik viel ook nog eens met mijn neus in de boter, want er werden juist nieuwe examenprogramma’s ingevoerd waardoor er heel veel te ontwikkelen viel. Ik herinner me die jaren als een periode van groot elan: we moesten ons vak min of meer opnieuw uitvinden.

Nu, pakweg dertig jaar later, is het tijd om de examens te actualiseren. Ik zou willen dat we daarmee het vak, de docenten én de leerlingen een impuls geven, zodat alle betrokkenen geestdriftig aan de slag gaan met taal, communicatie en cultuur.

Als lid van de vakverniewingscommissie Nederlands zal ik daarbij de wetenschappelijke vakdidactische inzichten die de afgelopen jaren zijn opgedaan naar voren brengen, in het bijzonder met betrekking tot de samenhang tussen de vakonderdelen en de pedagogische taak bij Nederlands. Het schoolvak Nederlands is verplicht voor alle leerlingen en is daarom breed georiënteerd. Voor leerlingen betekent dit dat ze aandachtig bestuderen wat taal in allerlei verschijningsvormen te bieden heeft, dat ze oog krijgen voor hoe taal werkt in verschillende contexten, en dat ze leren reflecteren op culturele verschijnselen. De reikwijdte van taalonderwijs overstijgt daarmee de lessen Nederlands. Die lessen laten zien hoe je met Nederlands betekenis maakt binnen de school, in andere schoolvakken, in het persoonlijke leven, en in verschillende domeinen van de samenleving.

Ik heb in de loop van de jaren vanuit meerdere perspectieven kunnen kijken naar mijn vak: als docent, als methodemaker bij uitgeverij Malmberg, als leerplanontwikkelaar bij SLO en de laatste jaren als vakdidacticus Nederlands aan de Rijksuniversiteit Groningen. Ik stel me voor dat al die ervaring me helpt om, samen met de medecommissieleden, een doordacht en eigentijds examenprogramma voor te leggen, waarmee het onderwijs en de leerlingen vooruit kunnen.